Beyaz Kedi

gece değince
susar
ışıklar
gölgeler
üst üste semizlenir
doymayan korkularıma
pencerem paravan
kırkıncı yamam
ellerim tutarken renksizliğini
kulaklarımda sis, duman
gözlerime konuşlanır
beyaz kedi

az ötede ayak izleri
usulca üstünde yürür
onda kar müzikali
bende gri senfoni

giderken tırmalar
tek kişilik koltuğu/uykusu
kıvrılırken koyu yeşil minderi
bakışları kocaman mavi

mırıltısı
gökyüzünü doldurur
yorgun sessizliği
sabah düşerken
bulutların arkasında
bir minik pati

Elif Altıntaş